Orpg|| Lauren & Tessa

Christabella Maria Martinez

Ik was lekker aan het rennen tot ik in een keer in mijn ooghoek die gemene meid samen met die gozer lopen.
Ze kijkt me wat gemeen aan en voor ik het weet maakt de jongen een rare beweging en laat me over zijn been heen struikelen.
Lachend blijven ze even staan, ik kom woedend overeind " son ustedes sienten bien en su cabeza ?! " roep ik uit.
Opeens ontstaat er een vlammetje op de mouw bij de jongen, ik kijk er met grote ogen naar.
De jongen begint te gillen en probeert het uit te krijgen maar het lukt hem niet, inmiddels was iedereen gestopt en was de docent aan komen rennen.
"Hoevaak moet ik nou nog zeggen niet roken en met je aansteker lopen kl*ten terwijl je ergens anders mee bezig bent tegelijkertijd !" Roept de docent kwaad, terwijl hij snel zijn waterfles open draait en het over het T-shirt giet die inmiddels op de grond lag.
Opeens merk ik dat ik een bloedneus krijg, iemand helpt me overeind en lijd me weg bij de groep.
Wie wist ik niet, ik was nog te geshockeerd aan het kijken wat ik net aangericht had.
Hoe kon ik nou zoiets afschuwelijks doen ? Waarom had ik nou deze verschrikkelijke krachten hebben, waarom kon ik nou nooit normaal zijn.

Alice April Anderson

"Bella, je moet echt je krachten in de hand houden!" Ik schud afkeurend mijn hoofd. Plots merk ik dat er zwart bloed uit Bella haar neus loopt. Lydia heeft mij daar ooit wat over vertelt... "Bella... Je hebt een bloedneus! Lydia vertelde mij dat je krachten je dan te veel worden!" Ik kijk even naar de docent. "Meneer, ik ga met Bella teruggaan, ze voelt zich niet zo lekker." Ik pak haar aan haar arm mee en begin te lopen.

Enrique Emanuel Salvador

Opeens komen er wat jongens aangelopen die ik ken van de acteerlessen.
Ze komen naar me toegelopen, we begroeten elkaar allemaal even en beginnen dan met elkaar te praten.

Austin Miller

"Kom, we gaan verder." zegt de docent en begint weer te lopen.
Uiteindelijk komen we aan op school. Ik kleed mij om en loop naar de aula toe, waar ik Enrique zie zitten. Er lopen op dat moment enkele jongens weg.
"Hoe was het lopen?" vraagt Enrique. "Goed hoor. Enkel Bella en Alice deden wat vreemd. Plots was een gast zijn t-shirt in brand en keerde Alice terug met Bella omdat zij haar niet goed voelde ofzo. Ik heb geen idee wat die twee de laatste tijd hebben." Ik schud mijn hoofd.

Christabella Maria Martinez

Ik had de afkeurende blik gezien in Alice haar ogen " denk je dat ik het leuk vind dat dit gebeurde ? Ik snap ook heus wel dat dit soort dingen niet de bedoeling zijn.. Maar je kan mij niet vertellen dat jij toen je nog niets wist alles onder controle kon houden. " zeg ik dan terwijl ik verwoed probeer het bloeden tegen te houden.
Ik raakte weer een klein beetje geïrriteerd, Alice gaf me niet eens een kans ze kende me niet eens en toch oordeelde ze net alsof ze wist hoe iedereen in elkaar zat, het begint hard te waaien .. Wat blaadjes en ander afval wat hier en daar lag waait mee op en begint rond om ons heen te draaien.
Mijn neus begint weer erger te bloedden, ik schrik er van en alles valt weer naar beneden.

Alice April Anderson

Ik begin stilaan mijn geduld te verliezen. Ik had mij voorgenomen aardig tegen haar te zijn, maar zij verpest het weer. Ik stop met lopen en draai mij naar haar om. "Wij hebben jou de kans gegeven om het onder controle te krijgen, wij hadden om jouw hulp gevraagd en jij hebt het geweigerd!" zeg ik op boze toon. De wind begint weer harder te waaien en er vliegen weer allerlei dingen in de lucht. "Dus ga niet oordelen over mij, ik heb de kans om het onder controle te leren houden tenminste aangepakt!" Ik haal diep adem, de wind zakt weer. "Jij hebt ons in de steek gelaten. Je weet niet hoe hard we ons best moesten doen de afgelopen dagen! Echt waar, ik wou met een schone lei herbeginnen maar zo kan dit niet." Ik schud mijn hoofd en ren het laatste stukje verder.
Ik loop de kleedkamers in, kleed mij gauw om en loop naar de aula. Ik ga bij Austin en Enrique zitten en zucht.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zie Alice boos aan komen lopen en vervolgens komt Bella ook nog eens aangelopen " loop maar weer weg, de kans dat ik dat niet kon aangrijpen was omdat JIJ boos bent weg gegaan omdat je mij geen kans geeft je wou mij er niet bij hebben ! Je bent te druk bezig met jaloers zijn, perfect te zijn en te denken dat je alles van iedereen weet ! Je hebt me niet eens leren kennen je maakt allemaal van die assumpties over mij die niet waar zijn ! Jij dacht dat ik een sl*t was, nou ik zal je vertellen ik ben nog maagd ik heb überhaupt nooit een vriend gehad of dank ook gezoend ! .." Ze kleurt rood als ze beseft wat ze zojuist heeft gezegd " zorg eerst dat je zelf perfect bent voordat je continu commentaar op mij blijft leveren .. En leer me eerst kennen voordat je aannames gaat maken zonder dat je weet wat ik allemaal heb doorgemaakt.. Iedereen heeft hier wat meegemaakt, niet alleen jij" zegt ze dan nog snel en wat zachter er achteraan terwijl ik merk dat iedereen haar aankijkt en kennelijk merkt zij dat ook.
"Ik weet dat je heel aardig kan zijn, geloof me ik vond het geweldig toen ik hier net was gezellig de stad in, het strand op etc. Je was het enigste soort vriendin figuur die ik ooit had.. " snel beent ze weg na dat gezegd te hebben.
Ze laat ons alledrie nogal verbouwereerd achter en zo te zien geloofde ze zelf ook niet echt wat ze net gezegd had.

Austin Miller

Alice staat recht en wilt weglopen, maar Enrique houdt haar tegen. "Gaat het?" Ze schudt haar hoofd en loopt weg. Ik merk nog net op dat er een traan over haar wang rolt.
Wat was dat toch allemaal? Zo'n tirade van Bella ben ik niet gewoon. Ik sta op, Enrique doet hetzelfde. "We zullen eens erachter aan gaan zeker." zeg ik met een zucht en pak mijn rugzak. We lopen de aula uit en ik zie nog net Alice de meisjestoiletten ingaan. "Oke, daar ga ik dus mooi niet in. Ik ga Bella dan maar zoeken." Ik loop naar buiten en kijk even rond op het plein.

Christabella Maria Martinez

Ik was me snel gaan afmelden bij de balie om ziek naar huis te gaan, ik voelde me wat draaierig na al dat gedoe.
Als ik naar buiten toe loop om naar de villa toe te gaan zie ik Austin opeens staan, ik had gehoopt snel door te kunnen lopen voor hij me op zou merken maar helaas heeft hij me al door.
De draaierigheid word iets te erg en ik val bijna flauw, Austin kan me nog net optijd opvangen "uh.. Dankjewel" zeg ik dan met een nogsteeds iet wat rood gekleurd hoofd door wat ik net gezegd had.
Ik maakte mezelf weer even los "sorry van daarnet.. Maar het werd me gewoon even te veel elke keer die verwijtende afkeurende opmerkingen enzo.. Het was niet mijn bedoeling zo uit te vallen zo ben ik helemaal niet. Ik ga terug naar de villa ik voel me niet zo goed" ik wil al doorlopen maar Austin houd me nog even tegen.

Alice April Anderson

Bella had gelijk, ik ben gewoon jaloers en ik heb nu eenmaal een streven naar perfectie. Maar moet ze mij daarom helemaal uitkafferen? Ik schud mijn hoofd en veeg mijn tranen weg. Maar ik ga er niet uit dat ik alles van iedereen weet. Zij kan gewoon niet tegen een beetje commentaar en daarom gaat ze mij beledigen? Ik bal mijn handen tot vuisten en haal diep adem. Ik ontspan weer. Ik werk terug mijn make-up bij en haal mijn haar uit een knot. En we gaan weer doen zoals ik vroeger zou doen... Een masker opzetten. Ik glimlach even en draai mij dan om. Ik bots meteen tegen Enrique op. Ik glimlach even naar hem. "Alles gaat prima hoor."

Enrique Emanuel Salvador

Ik kijk Alice doordringend aan "jij en ik weten allebei dat het niet zo goed gaat " zeg ik dan.
"Als jij er over wilt praten, dan doen we dat en als je er niet over wilt praten.. Kunnen we ook vandaag gewoon voorderest wat leuks gaan doen " zeg ik dan met een glimlach.
"Maar je weet dat ik het niet erg vind dat je wat kwijt wil.. En ik hoop niet dat je net zoals de vorige keer alles voor je blijft houden en het op een bepaald punt wel verteld" zeg ik dan tegen Alice terwijl ik mijn armen om haar heen sla.

Austin Miller

"Weet gewoon dat je Alice echt gekwetst hebt. Het lijkt misschien soms niet zo, maar zij heeft ook gevoelens, zij is ook gewoon maar een mens. Het is echt niet aardig wat je daarnet allemaal hebt gezegd en ik hoop dat je nog je excuses gaat aanbieden. Ik denk dat je die afkeurende opmerkingen verkeerd opvat, Alice zal dat nooit echt menen." Ik schud mijn hoofd en laat haar dan los. "Nog veel beterschap." zeg ik zonder intonatie en ik loop weg.

Christabella Maria Martinez

"Is wat zij allemaal tegen mij zegt wel aardig dan ! Ik wil best mijn excuses aanbieden maar daar hecht ze waarschijnlijk niet erg veel waarde aan" roep ik Austin nog na.
Tuurlijk kiest iedereen haar kant weer, sinds wanneer zou dat nou niet gebeuren, denken ze dat ik dom ben en dat ik niet weet dat het misschien niet helemaal aardig was.. Maar 1. Soms moet de waarheid pijn doen en 2. Zij heeft nog nooit een keer der excuses aangeboden aan mij en nu ik een keer een klein beetje boos word haat iedereen mij gelijk weer.
Ik zucht even en haal diep adem 'Alice het spijt me echt' denk ik dan diep voordat de draaierigheid zo erg word en ik op de grond val.

Opeens word ik wakker terwijl de zon fel in mijn ogen schijnt, ik knipper eventjes en kom dan langzaam overeind.
Paniek word meester van me, ik was net nog op het schoolplein opweg naar de villa en opeens lag ik hier in een straatje wat me wel bekend voor kwam.
Voorzichtig sta ik op om even het straatje uit te lopen zodat ik kon kijken waar ik nou precies terecht was gekomen, was dit ook door de magie gekomen ?
Als ik het straatje uit loop laat ik spontaan mijn tas op de grond vallen, mijn ogen worden groot.. Ik was in Spanje beland ?! Ik had niet gewoon weet ik veel gewoon een straat verder van school terecht kunnen komen ?! Spanje !
Opnieuw werd paniek de meester van me, waarom was ik hier terecht gekomen en belangerijker nog hoe ging ik weer terug ?

Alice April Anderson

"Dat zal wel..." mompel ik als ik Bella in mijn gedachten hoor. Ik sluit mijn gedachten af zodat ze niet opnieuw kan indringen. Dat is nog zoiets dat Lydia mij geleerd heeft de afgelopen dagen.
Enrique kijkt mij vragend aan. "Dat was niet tegen jou bedoeld." zeg ik gauw. Ik sla mijn armen weer om Enrique. "Vind jij wat Bella zei allemaal waar?" vraag ik voorzichtig. "Oke ik streef misschien naar perfectie en ik ben misschien snel jaloers, maar wat wil je als je ouders nooit van je gehouden hebben en je nooit hun aandacht hebben gegeven. Of dat je altijd het perfecte kindje moest spelen voor je tante en oom." ratel ik al huilend. "Ik kan er toch niet aan doen dat ik zo een mislukte familie heb en dat ik zelf zo ben qua karakter." Ik neem een hap adem tussen het snotteren door. "Ik lijk misschien emotieloos maar emoties staan gelijk aan zwak en ik wou veranderen en ik wou met een schone lei beginnen. Ik wou emoties terug toe laten, ik wou mensen een kans geven, maar als ze je in een hoekje drijven, wat moet je dan doen?" Ik begin nog harder te huilen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik sla mijn armen om Alice heen en geef haar een kus op haar voorhoofd "ze had gewoon niet zo mogen uitvallen en niet alles is waar " zeg ik dan en druk haar wat steviger tegen me aan om over haar rug te wrijven.
"Maar ga eens met haar praten, jullie lijken meer op elkaar dan jullie zouden denken. Is het jou nooit opgevallen dat Bella hetzelfde doet als jou ? Ook alles opproppen en een masker opzetten tot ze uitbarst.. Net zoals net waarschijnlijk. Ze heeft het waarschijnlijk niet zo bedoelt, dus laat het ook niet te diep tot je doordringen. Bella steekt helemaal niet zo in elkaar om zo uit te schieten voor zover ik haar ken. Hoorde je wat ze aan het eind zei, ze vond het in het begin zo leuk om dingen met je te doen.. Het is fout gegaan op dat punt dat .. " zeg ik dan en ik stop eventjes, ik haal even diep adem " dat wat die vriendin van Austin had gezegd.." Zeg ik dan maar.
Ik leg even mijn hand onder haar kin om haar mij aan te laten kijken "neem het alsjeblieft niet veel te te letterlijk, en ja je kan soms te perfectionistisch zijn maar he niemand is perfect en iedereen kan af en toe een meningsverschil hebben " zeg ik dan terwijl ik wat tranen weg veeg "en ach ik zou ook jaloers zijn als ik zo'n geweldige knappe vriend als jij had" besluit ik als grapje er achteraan te gooien.

Austin Miller

Ik gooi mijn kluisje hard dicht uit woede. Moest Bella de afgelopen dagen niet zo afstandelijk hebben gedaan, zou ik zeggen dat ik haar leuk vind. Maar na deze dagen is dat serieus afgezwakt. Ze heeft mij teleurgesteld. Ik loop naar de kantine en pak wat te eten.

Christabella Maria Martinez

Ik loop te ijsberen door het straatje, hoe kwam ik terug behalve door met een vliegtuig terug te gaan.. Hoe was ik hier gekomen ?
Ik laat me tegen de muur aanzakken om op de grond te gaan zitten, ik leg mijn hoofd in mijn handen.
'Je hebt het weer goed voor elkaar gekregen hoor Bella, misschien had je moeder toch gelijk .. Je bent een grote mislukking'
Voor ik het weet sta ik op en loop de weg die ik duizenden keren eerder had gelopen in mijn leven, elke keer met tegenzin en een raar gevoel.
Uiteindelijk sta ik voor mijn huis, het kleine vervallen ding waar de traptredes naar de deur half scheef hangen .. Het was leeg in het huis.
Langzaam loop ik naar het trappetje toe en ga er op zitten, al snel lopen er tranen over mijn wangen.
'Was dit mijn straf, hierheen geleid worden en alles opnieuw herbeleven.. Ik had mijn les geleerd, mond dichthouden en alles voor je houden. Waarom was ik in eerste instantie zo gaan doen, ik was nooit eerder zo uitgeschoten tegen iemand,zelfs niet eens tegen mijn moeder of vader en die hadden wel ergere dingen gedaan dan Alice'
De tranen beginnen iets erger over mijn wangen te stromen 'het spijt me Alice het spijt me zo zo erg.. Jij kan er niets aan doen echt niet.. Ik hoop dat je dit hoort. Het spijt me' denk ik verwoed in mijn gedachte, als ik zou kunnen schreeuwen in gedachte had ik dat nu gedaan.
En arme Austin, hij is niet meer dan aardig geweest en dan doe ik zo ?! Afstandelijk en eigenlijk best gemeen. Als hij de vorige keer niet wou dat ik wegging dan zou hij dat nu zeker wel willen.
Zou ik niet beter gewoon hier kunnen blijven.. Dan hadden ze geen last van me en dan hoeven ze me ook niet meer op school tegen te komen.
Van alleen tranen over mijn wangen ga ik over in luid gesnik.

Alice April Anderson

Ik begin te lachen door het grapje van Enrique. "Hou op!" zeg ik al lachend en geef hem een duwtje. Ik pak zijn twee handen vast en pruts er wat mee. Ik kijk op en kijk hem recht in zijn ogen aan. "Ik hou van je, Enrique." zeg ik met een glimlach en geef hem een kus.
"En ik zal wel eens met Bella praten, al is het niet voor mijzelf, ik zal het doen voor jou."
Plots krijg ik allerlei dingen van Bella door. 'Het spijt me Alice het spijt me zo zo erg.. Jij kan er niets aan doen echt niet.. Ik hoop dat je dit hoort. Het spijt me' Ik krijg een vaag beeld van een verlaten huis met Bella op een trede ervan. Ik knipper enkele keren met mijn ogen. Wat vaag... 'Ik aanvaard je excuses.' denk ik diep en kijk dan weer naar Enrique op. "Laten we naar het park gaan. Even wat frisse lucht." zeg ik met een glimlach. We draaien ons om en lopen naar buiten.

Enrique Emanuel Salvador

Ik was blij dat ik Alice weer wat had kunnen laten lachen, en dat ze toch wat had verteld.
Na een klein tijdje lopen komen we aan bij het park, we lopen wat langs het water.
Ik pak even Alice haar hand vast.

Austin Miller

Ik ruim mijn dienblad op en loop dan naar buiten. Ik ga ergens zitten en voor ik het weet staat Emma naast mij. "Hey." zegt ze met een glimlach. Ik kijk even op en kijk dan weer voor mij uit. Ze gaat naast mij zitten. Ik blijf voor mij uitkijken.

Christabella Maria Martinez

Ik vroeg me af waarom Alice me vergaf na wat ik gedaan had.
Ik sla mijn armen om mezelf heen en wieg mezelf heen en weer 'alsjeblieft ik wil weer terug.. Ik heb mijn lesje wel geleerd' denk ik dan in mijn hoofd.
Als ik mijn ogen weer open zit ik opeens weer op het schoolplein, gelukkig was het niet druk en zag niemand me zomaar verschijnen.
Ik sta op en wil zo snel mogelijk weer naar de villa toe waar ik me op kon sluiten.
Opeens zie ik Austin zitten op een bankje met naast zich Emma, ik probeer sneller te gaan lopen ik schaamde me dood zo al snikkend en trillend.
Toch staat Austin op en loopt op me af , ik draai me " nee .. Nee .. Nee Austin ik verdien jou goedheid niet " zeg ik dan snikkend terwijl ik achteruit doorloop, waarom wou hij toch op me af komen na wat er gebeurt was "het spijt me ook zo zo erg wat ik jou heb aangedaan, ik had ook niet lelijk tegen jou mogen doen. Jij was er elke keer voor mij en ik neem afstand van je en doe vervolgens ook nog eens dit. Ik verdien het niet dat jij zo aardig tegen me doet, het spijt me echt heel erg Austin.. Ik hoop dat jij het me ooit ook kan vergeven" zeg ik dan al trillend en snikkend.
"Het spijt me.. " zeg ik dan nog zacht.
Langzaam draai ik me om aangezien inmiddels heel mijn zicht troebel was door de tranen, en probeer door te lopen met mijn trillende benen.

Alice April Anderson

We stoppen aan een plekje aan de vijver en gaan in het gras zitten. "Ik kijk echt al uit naar het examen van volgende week. Zo kan je laten zien dat je er bent op vooruit gegaan." zeg ik. "Weet je trouwens al wanneer je weer mag dansen? Of mag dat nu al? En wanneer mag je beginnen met de film?" vraag ik.

Enrique Emanuel Salvador

Ik lach eventjes om het vele gepraat van Alice " ik moet zelf even kijken van de dokters wanneer het goed gaat en wanneer wat minder, en dan moet ik zelf even kijken wat ik doe.. Het is alleen een beetje jammer dat mijn enkel pijn doet, ziet er een beetje zielig uit als ik kreupel bij de film op kom" zeg ik dan met een glimlach.

Austin Miller

"Ik vergeef het je." zeg ik nog voor Bella buiten gehoorafstand is. Ik draai mij om en loop terug naar het bankje. Ik ga zitten en kijk weer wat voor mij uit.

Christabella Maria Martinez

Ik blijf even versteend staan, hij vergeeft het mij ? Hij vergeeft.. Waarom hadden ze het me allemaal vergeven ? Had ik dan toch misschien ergens iets goed gedaan ?
Even kan ik het niet laten, ik keer me om en loop nog even snel terug naar Austin er geen acht op slaand dat Emma me vuil aankeek en ik met een half betraand panda gezicht voorbij haar liep.
Ik zak iets zodat ik zo'n beetje op gelijke hoogte ben van Austin en sla mijn armen om hem heen "Austin ik hou van je ! .. Uhm oh god dat kwam er zo zo zo verkeerd uit, ik bedoel.. " oh wat was dit gênant "sorry ik had misschien niet echt recht op die knuffel maar ik kon het even niet laten, ik ben blij dat jij en Alice me het in ieder geval hebben vergeven .. Voor meer kan ik niet vragen " zeg ik dan maar snel.
'Ugh Bella tuurlijk gooi jij er weer zoiets uit' bedenk ik me dan bij mezelf 'waarschijnlijk zie je er nu uit als een tomaat met panda ogen van het huilen'

Alice April Anderson

"Het scheelt wel al dat je er goed uitziet." zeg ik met een grijns. "Maar ik ken wel een soort techniek waardoor je enkel misschien betert." Ik pak een klein handdoekje uit mijn tas, altijd handig voor als je zweet na het dansen. Ik maak het nat met water uit een flesje water. Ik vouw het een keer dubbel en kruip dan naar Enrique zijn voet. Ik ga in kleermakerszit zitten en leg het doekje erop. Ik leg mijn hand er op. "Je moet gewoon in geloven." zeg ik met een glimlach. Ik concentreer mij diep en voel de warmte uit mijn handen stromen en door het doekje in zijn enkel dringen. Na enkele seconden haal ik mijn hand eraf en stop het doekje weer weg.

Enrique Emanuel Salvador

Ik kijk even wat verbaasd naar Alice "had je warm water bij je als drinken of is het gewoon gekookt in je tas ?" Vraag ik dan verbaasd, waarschijnlijk het tweede het zonnetje had vandaag best veel geschenen.
Ik beweeg mijn enkel even en hij voelt inderdaad iets beter, ik zeg het tegen Alice en geef haar dan een kus op haar wang.
Wat bedoelde ze eigenlijk met dat ik er gewoon in moest geloven ?

Austin Miller

Ik ben er nog niet klaar voor om te zeggen dat ik haar leuk vind. Toch nu niet. Dus los ik het op op mijn eigen manier: er een grapje rond maken.
"Ah wie houdt er nu niet van mij?" zeg ik met een grijns. "Maar ga nu maar naar huis zodat je je gauw beter voelt." zeg ik nog met een glimlach.

Christabella Maria Martinez

Ik lach eventjes zacht om wat Austin zei "zal ik doen" antwoord ik dan nog op hem.
Ik draai me om en loop weer verder richting de villa, ik kon in ieder geval zeker zeggen dat ik het had gemist had zo samen met Austin lachen en zo.
Na een klein tijdje kom ik bij de villa aan, ik stap even onder de douche en dacht nog na over het moment dat ik daar voor mijn huis zat.. Een rilling loopt over mijn rug.
Snel ban ik het even uit mijn hoofd, ik stap de douche uit en doe een oversized trui aan met een pyjama shortje er onder.
Mijn haar doe ik even in een snelle knot en loop dan naar beneden om even thee te maken.
Ik hoopte dat Alice ook over een tijdje thuis zou zijn zodat ik haar ook kon bedanken voor haar vergiffenis.
Uiteindelijk loop ik naar de woonkamer om daar op de bank te gaan zitten om mijn thee op te drinken, ik kijk even naar buiten toe.

Alice April Anderson

"Dat komt waarschijnlijk door de zon." zeg ik gauw.
"Maar kom, de lessen gaan dan weer beginnen." Ik trek Enrique recht en we lopen weer naar school.
Ik loop naar het lokaal voor piano en ga alvast achter een piano zitten.